Kaun kisko dil mein jagah deta hai,
Ped bhi sukhe patte gira deta hai.
Wakif hain hum duniya ke riwazon se,
Dil bhar jaye to har koi bhula deta hai…………….
Kade Yaad Na Kita Uhne Saanu,
Assi Hi Appni Yaad Dawayi Gaye,
Kinj Karan Aitbaar Zindgi Da,
Jad Apne Hi Saanu Bhulayi Gaye,
Saade Naal Hoyi Bekadri Par,
Assi Appna FARZ Nibhayi Gaye
Dil kisay dee yaad vich rondaa rehaa,
Daag apnay dil day main dhondaa rehaa,
Tur paye oh aun gay main taangh vich,
Ghar daa booha kholda dhondaa rehaa,
Ikk pall vee mil na sakiyaa dil nu chain,
Gamm dee chakki umar bhar jhondaa rehaa,
Hijjar vich hanjhu hee main kerey nhi,
Khoon see nainaa chon jo chondaa rehaa,
Ikk pall vee na eh hassiya gareeb,
Terey gamm vich tadphdaa rondaa rehaa.
By Abhimanyu Poddar
Wednesday, February 24, 2010
Tuesday, February 23, 2010
Ajj Dill Pucc Baitha
Ehna Aakhiya Wich Si Pyaar Bada,
Uhne Kade Aakhiya De Wich Takiya Hi Nahi,
Es Dil Wich Si Sirf Tasveer Usdi,
Main Apne Dil Wich Hor Kuch Rakheya Hi Nai
Ajj Dil Puchh Baitha Appni Hi Tasveer To,
Tu Ki Paya Appni Taqdeer To,
Teri Tasveer Dil De Sheeshe Nu Vikhayi,
Te Keha Ajeha Pyaar Paya Taqdeer To.
Vich Hawawan Kade Vi Deeve Jagde Na,
Khiza Di Rutte Phull Kade Vi Sajde Na,
Bhull Ke Vi Na Saanu Kite Bhull Javin,
Kuonki Yaar Guwaache Fer Kade Vi Labhde Na…
Kaun kisko dil mein jagah deta hai,
Ped bhi sukhe patte gira deta hai.
Wakif hain hum duniya ke riwazon se,
Dil bhar jaye to har koi bhula deta hai…..
By Abhimanyu Poddar
Uhne Kade Aakhiya De Wich Takiya Hi Nahi,
Es Dil Wich Si Sirf Tasveer Usdi,
Main Apne Dil Wich Hor Kuch Rakheya Hi Nai
Ajj Dil Puchh Baitha Appni Hi Tasveer To,
Tu Ki Paya Appni Taqdeer To,
Teri Tasveer Dil De Sheeshe Nu Vikhayi,
Te Keha Ajeha Pyaar Paya Taqdeer To.
Vich Hawawan Kade Vi Deeve Jagde Na,
Khiza Di Rutte Phull Kade Vi Sajde Na,
Bhull Ke Vi Na Saanu Kite Bhull Javin,
Kuonki Yaar Guwaache Fer Kade Vi Labhde Na…
Kaun kisko dil mein jagah deta hai,
Ped bhi sukhe patte gira deta hai.
Wakif hain hum duniya ke riwazon se,
Dil bhar jaye to har koi bhula deta hai…..
By Abhimanyu Poddar
Thursday, August 14, 2008
HindustaaN Hamara
Hai hamein apne jaaN se bhi badhkar
ye hindustaaN hamara
Ye pyara sa aashiyaana
ye gulsitaaN hamara
Dil mein yu to badi khushi hai
aankho mein hai fir bhi aansoo
wo guzara hua zamana
wo sahido ka fasana
khaaye the jinhone
apne seene pe hazaro zakham
unko yaad kar k aaj fir
main bhoola muskurana
aazaadi hamein dilaayi
dilaya hamein hindustaN hamara
ye pyaara sa aashiyana
ye gulsitaaN hamara
hoti hai din ki suruaat yaha
mandir aur masjido se
wo azaan ki aawaze
wo ghantiyo ki gunje
lagti hai badi meethi-2
jaise ho koi pyar ka taranaa
uthte hai haath yaha ibaadat ko
ya dushmano k aage
hai ye mere vatan ka fasana
hindu aur muslim hai
phool ish jahaaN k
ye pyaara sa aashiyana
ye gulsitaaN hamara
Ye hai kurbaaniyo ki bhoomi
khoon se sincha hai ise sahido ne
aati hai is ki mitti se saundi-2 khushboo
yuhi mehakta rahe chaman sada ye hamara
ye pyaara sa aashiyana
ye gulsitaaN hamara
POEM FOR INDEPENDENCE DAY
My sister and I became obsessed with roots –
a time before pantyhose and wrinkle-free suits,
when families could own their own stores,
and feel themselves owners while sweeping the floors.
Success could be gotten by working long hours
in jobs that rode seasons like perennial flowers;
first the winter night for planning, then riotous spring
to summer’s daily green and autumn’s dry seeding.
Sleep followed by day, a cycle that will repeat.
But when in Vermont, my sister and I, our eyes meet,
saying what we cannot say. We can’t read the names
on our ancestors’ tombstones, from time or acid rain
we cannot tell. Technology less blight than attitude;
we usurp ourselves, we, who should
rip ourselves from the ground to fly.
But, ironically, dreams are why we die.
Today I photograph the blank, marble screens
where my sister and I see ourselves reflected, between
illegible tableaux of a family lashed together
for reasons long forgotten, and the unpredictable weather
of our lives, where we dash rootless and wet, my sister and I,
looking for affirmation in times gone by.
Friday, August 8, 2008
Ab Kay Hum Bitchre To Shayad
Ab Ke Hum Bitchre To Shayad Kabhi Khawbon Main Mile
Jis Tarah Sukhay Hue Patte Kitabon Main Mile
Dhoond Ujray Hue Logon Main Wafa Ke Moti
Ye Khazane Tujhe Mumkin Hai Kharabon Main Mile
Ghum-e-Duniya Bhi Ghum-e-yaar Main Shamil Kar Loon
Nasha Barhta Hai Sharabain Jo Sharabon Main Mile
Too Khuda Hai Na Mera Ishq Farishton Jaisa
Dono Insaan Hain To Kyon Hijabon Main Mile
Aaj Hum Dar Ye Khainchainge Jin Baton Par
Kya Ajub Kal Woh Zamane Ko Nasibon Main Mile
Ab Na Woh Hain, Na Woh Tu Hai, Na Woh Maze Hain Faraz
Jaise Do Shakhs Tamanna Ke Sailabon Main Mile
Ab Ke Hum Bitchre To Shayad Kabhi Khawbon Main Mile
Jis Tarah Sukhay Hue Patte Kitabon Main Mile
Dhoond Ujray Hue Logon Main Wafa Ke Moti
Ye Khazane Tujhe Mumkin Hai Kharabon Main Mile
Ghum-e-Duniya Bhi Ghum-e-yaar Main Shamil Kar Loon
Nasha Barhta Hai Sharabain Jo Sharabon Main Mile
Too Khuda Hai Na Mera Ishq Farishton Jaisa
Dono Insaan Hain To Kyon Hijabon Main Mile
Aaj Hum Dar Ye Khainchainge Jin Baton Par
Kya Ajub Kal Woh Zamane Ko Nasibon Main Mile
Ab Na Woh Hain, Na Woh Tu Hai, Na Woh Maze Hain Faraz
Jaise Do Shakhs Tamanna Ke Sailabon Main Mile
Ab Ke Hum Bitchre To Shayad Kabhi Khawbon Main Mile
Apni hastee
apni hastee ka hota sabhi ko paas hai
apni apni nazar maen har koi khaas hai
voh khushi jiski yaas maen gum umr sari
gar sochho to vohi dil ke aaspaas hai
yun to sabhi apne apne safar ke musafir
par ek hamsafar ki har kisi ko aas hai
tishnagi badhne lagi deedaare-yaar ki
bujhti nahi jo kabhi ye voh pyaas hai
ladkhadati zubaan shikwaye-jaure-adoo
hota nahi hamse zore-tarke-ikhlaas hai
hoga jahaan maen qayam aman kis tarah
aadmi ko hi nahi aata aadmi raas hai
husno-ishq se pare aaj fikro-nazar meri
pehlu maen tere dil phir bhi udaas hai
behis hui jati hai "fer" aalame-zindagi
na khushi ab koi na ghame-ehsaas hai
apni apni nazar maen har koi khaas hai
voh khushi jiski yaas maen gum umr sari
gar sochho to vohi dil ke aaspaas hai
yun to sabhi apne apne safar ke musafir
par ek hamsafar ki har kisi ko aas hai
tishnagi badhne lagi deedaare-yaar ki
bujhti nahi jo kabhi ye voh pyaas hai
ladkhadati zubaan shikwaye-jaure-adoo
hota nahi hamse zore-tarke-ikhlaas hai
hoga jahaan maen qayam aman kis tarah
aadmi ko hi nahi aata aadmi raas hai
husno-ishq se pare aaj fikro-nazar meri
pehlu maen tere dil phir bhi udaas hai
behis hui jati hai "fer" aalame-zindagi
na khushi ab koi na ghame-ehsaas hai
khud hi sawaal
khud hi sawaal aur khud hi jawaab sa hun maen
jo naa samjhi gayi kabhi us kitaab sa hun maen
dekh to jaao kareeb se ke naayaab sa hun maen
vaqt ke sehraa maen ubhra saraab sa hun maen
kuch dam ka hun mehmaan hubaab sa hun maen
abhi to hun paas tere abhi dastyaab sa hun maen
aankhon se bahte ashko ka sailaab sa hun maen
jo musalsal barastaa raha voh aab sa hun maen
tadbeeron ke banisbat nakaamyaab sa hun maen
bigde huvey nasibon ka jaise hisaab sa hun maen
kahin paayaab hun to kahin sailaab sa hun maen
aseere mauje-zeest ki ravani girdaab sa hun maen
baar baar na kah zaahid ke kharaab sa hun maen
jo na aaunga phir haath voh sawaab sa hun maen
kisi ke dil maen sama jaata apna bhi dard zara
apne hi haale-dil ka khud naqaab sa hun maen
apni hi khushboo se mehroom gulaab sa hun maen
haqiqat ho kar bhi kyon "fer" khwaab sa hun maen
jo naa samjhi gayi kabhi us kitaab sa hun maen
dekh to jaao kareeb se ke naayaab sa hun maen
vaqt ke sehraa maen ubhra saraab sa hun maen
kuch dam ka hun mehmaan hubaab sa hun maen
abhi to hun paas tere abhi dastyaab sa hun maen
aankhon se bahte ashko ka sailaab sa hun maen
jo musalsal barastaa raha voh aab sa hun maen
tadbeeron ke banisbat nakaamyaab sa hun maen
bigde huvey nasibon ka jaise hisaab sa hun maen
kahin paayaab hun to kahin sailaab sa hun maen
aseere mauje-zeest ki ravani girdaab sa hun maen
baar baar na kah zaahid ke kharaab sa hun maen
jo na aaunga phir haath voh sawaab sa hun maen
kisi ke dil maen sama jaata apna bhi dard zara
apne hi haale-dil ka khud naqaab sa hun maen
apni hi khushboo se mehroom gulaab sa hun maen
haqiqat ho kar bhi kyon "fer" khwaab sa hun maen
Subscribe to:
Posts (Atom)